กีฬาลีลาศ ประวัติ อธิบายประเภท กติกาและประโยชน์ของลีลาศ
ลีลาศนอกจากถูกมองว่าเป็นทักษะเรื่องของการเต้นแล้วยั งถือว่าเป็นกีฬาอีกชนิดที่ได้รับความนิยมไม่น้อยเหมือนกัน สังเกตได้จากมีการบรรจุลีลาศเข้าไปในบทเรียนของหลายๆ หลักสูตร รวมถึงยังเป็นการแสดงออกถึงความมั่นใจในลีลาท่าทางอีกด้วย ในอดีตลีลาศถือเป็นทักษะการเต้นของคนแต่ละพื้นที่ ทว่าในปัจจุบันถือเป็นกีฬาที่ได้ทั่วโลกรู้จักกันอย่างดี มีการแต่งตัวสวยงาม มีการแสดงลีลาท่วงท่าออกมาน่าสนใจจนหลายคนเลือกเอาเป็นกีฬาโปรดของตนเองไปเลยก็มี
ประวัติกีฬาลีลาศ
ลีลาศกีฬาเน้นความพลิ้วไหวของร่างกายตามจังหวะดนตรีต่างๆ นั่นทำให้แต่ละจังหวะของกีฬาลีลาศจะมีที่มาอันน่าสนใจต่างกันออกไป โดยต้นกำเนิดของลีลาศแต่ละประเภทมีดังนี้
ประเภทสแตนดาร์ด
- จังหวะแทงโก้ ในอดีตถูกเรียกว่า มิลองก้า ใช้เต้นกันในโรงละครเล็กๆ พอคนชั้นสูงของบราซิลพบเจอจึงค่อยๆ มีการนำมาใช้เต้นรำก่อนชื่อของ มิลองก้า จะเปลี่ยนเป็นแทงโก้แบบที่เราคุ้นเคยกัน
- จังหวะวอลซ์ เกิดขึ้นช่วงปี 1910 – 1914 ณ บอสตันคลับ โรงแรมซาวอย อังกฤษ ถูกเรียกตอนแรกว่า บอสตัส วอลซ์ ก่อนค่อยๆ คลายความนิยมลงไป กระทั่งกลับมาได้รับความนิยมอีกครั้งหลังเกิดสงครามโลกครั้งที่ 1 มีการดัดแปลงให้เข้ากับท่าเต้นในยุคสมัยนั้นๆ
- จังหวะควิกวอลซ์หรือเวียนนิสวอซ์ เกิดขึ้นมาจากทางตอนใต้ของเยอรมัน ประมาณยุค 60 ถือเป็นจังหวะการเต้นที่ใช้พลังงานสูง เพราะมีความเร็ว 60 บาร์ต่อนาที เน้นรักษาจังหวะอย่างต่อเนื่อง มีความเป็นอิสระ
- จังหวะฟอกซ์ทรอด เริ่มมาตั้งแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 แถบยุโรป จากนักเต้นประกอบจังหวะนามว่า แฮรี่ ฟอกซ์ ก่อนถูกดัดแปลงโดย แฟรงค์ ฟอร์ด ราวปี 1922 – 1929 แล้วค่อยๆ นิยมมากขึ้น
- จังหวะควิกซ์สเตป ถูกแตกออกมาจากจังหวะฟอกซ์ทรอดอีกที เพราะฟอกซ์ทรอดความเร็วระดับ 50 บาร์ต่อนาที ส่งผลให้นักดนตรีเล่นเพลงกันยาก จังหวะนี้จึงมีการปรับลดลงมาพร้อมผสมผสานกันอย่างลงตัวจนกลายเป็นจังหวะควิกซ์สเตป เริ่มแพร่หลายในปี 1928
ประเภทละตินอเมริกา
- จังหวะแซมบ้า ต้นกำเนิดแท้จริงมาจากแอฟริกาแต่กลับได้รับการพัฒนาจนนิยมสุดๆ ในบราซิล จังหวะนี้ได้รับการยอมรับให้เข้าแข่งขันมหกรรมการแสดงระดับโลกที่นิวยอร์กตั้งแต่ปี 1939 ก่อนอีก 10 ปีต่อมาจังหวะนี้จะได้รับความนิยมแพร่หลายสุดๆ
- จังหวะรุมบ้า เข้ามาในประเทสหรัฐฯ จากแรงงานทาสชาวแอฟริกัน มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องก่อนถูกเขียนเป็นตำราและได้รับความนิยมเรื่อยมา
- จังหวะแมมโบ้ ตั้งชื่อตามหมอผีในเฮติ ผสมการเต้นแบบแอฟริกา คิวบัน นิยมเต้นในคิวบา แพร่หลายเมื่อนักดนตรีชาวคิวบา เปเรซ ปราโด นำมาเปิดในเม็กซิโก ก่อนได้รับขนานนามให้เป็นราชาแห่งแมมโบ้
- จังหวะชะชะช่า พัฒนามาจากแมมโบ้อีกที เลียนเสียงรองเท้ากระทบพื้นของนักเต้น เห็นครั้งแรกในสหรัฐฯ ก่อนแพร่หลายไปในยุโรปและได้รับความนิยมจริงจังช่วงปี 1956
- จังหวะไจว์ฟ กำเนิดขึ้นที่นิวยอร์ก ช่วงปี 1940 เน้นจังหวะจะโคน การสวิง ดัดแปลงดนตรีหลายจังหวะ เช่น ร็อกแอนด์โรล อเมริกันสวิง และแอฟริกัน
- จังหวะปาโซโดเบล มีจังหวะ 2/4 คล้ายเพลงมาร์ชสเปน ก่อนพัฒนามาเป็นจังหวะเต้นรำ
กติกาพื้นฐานของลีลาศ
- คู่เต้นมีหญิงและชาย 1 คน
- เต้นให้ลงจังหวะดนตรี มีพื้นฐานการเต้นท่านั้นๆ อย่างถูกต้อง
- การทรงตัวของลำตัวสัมพันธ์กับคู่เต้น
- มีความพลิ้วไหว สวยงามตามทำนอง
- ออกแบบการแสดง เลือกดนตรีประกอบ การเปลี่ยนท่าช่วงต่อจังหวะทำได้ยอดเยี่ยม
- เท้าที่ใช้ในการเคลื่อนไหวถูกต้องตามหลักของการเต้น
- ใช้พื้นที่ฟลอร์ในการเต้น การหลบหลีกคู่เต้นคู่อื่น ไม่รบกวนการเต้นลีลาศของคู่อื่น
- ส่วนประกอบทั้งหมดมีสัดส่วนการให้คะแนนเท่ากันทั้งหมด
ประโยชน์ของการเล่นลีลาศ
- ช่วยฝึกทักษะเรื่องของการเต้น การเคลื่อนไหวของร่างกายให้สอดรับกับเพลงที่ใช้รวมถึงคู่เต้นให้สอดคล้องกันด้วย
- เรียนรู้การเต้นอย่างถูกต้องพร้อมทั้งนำเอาไปใช้ในงานสำคัญต่างๆ ได้อย่างน่าสนใจ
- เรียนรู้ศิลปะการเต้นอย่างเหมาะสมพร้อมทั้งรู้จักการใช้ลีลาท่าทางต่างๆ ในการเต้นให้เกิดความสมดุลมากที่สุด
- สร้างความสวยงามให้กับท่วงท่าในการเต้น รวมถึงยังเป็นการสื่อถึงการแสดงประเภทหนึ่งที่ถูกแสดงออกมาจากการเต้นของคนสองคน
